انجمن مهندسی متالورژی و مواد ایران
مهندسی متالورژی
1563-1745
17
54
2014
07
01
بررسی ریزساختاری پوششهای الکترواسپارک ذوب مجدد شده توسط لیزر بر روی اینکونل IN738LC
3
9
FA
محمد
ابراهیم نیا
دانشجوی دکتری بخش مهندسی مواد و متالورژی دانشگاه تربیت مدرس
ebrahimniya.m@gmail.com
فرشید
مالک قاینی
استادیار بخش مهندسی مواد و متالورژی دانشگاه تربیت مدرس
fmalek@modares.ac.ir
حمیدرضا
شاهوردی
دانشیار بخش مهندسی مواد و متالورژی دانشگاه تربیت مدرس
shahverdi@modares.ac.ir
فرایند پوشش دهی الکترواسپارک به عنوان فرایندی جهت ایجاد لایه واسط جهت جوشکاری یا لایه نشانی لیزر بر روی آلیاژ IN738LC استفاده گردید. از آنجایی که آلیاژ IN738LC حساسیت بسیار زیادی به ترک های ذوبی در منطقه متاثر از حرارت دارد در صورتی که بتوان پارامترهای فرایند الکترواسپارک را به طور بهینه انتخاب نمود، لایه پوششی با ایجاد حداقل ترک ذوبی قابل دستیابی است. لایه ایجاد شده توسط فرایند الکترواسپارک دارای ریزساختار منحصر بفرد متشکل از ستون های فاز گاما است. به دلیل سرعت سرمایش بسیار بالا در این فرایند میزان جدایش عناصر آلیاژی بسیار کم است. ریزساختار این پوشش ها بسیار ریزدانه است که در مقایسه با فلز ریخته گری پایه از نظر مقاومت به اشاعه ترک دارای عملکرد بهتری می باشد. نتایج عملیات ذوب مجدد لیزر حاکی از بدست آمدن لایه چگال با حذف عیوب پوشش های الکترواسپارک مانند تخلخل و ذوب نشدن کافی مرز لایه ها بوده است. نتایج سختی سنجی نشانگر کاهش سختی لایه ذوب مجدد لیزر شده در مقایسه با پوشش های الکترواسپارک به علت تغییر ریزساختاری و درشت تر شدن نسبی ساختار در نتیجه لیزر است. در لایه ذوب مجدد لیزر شده اثری از ترک های ذوبی یا انجمادی مشاهده نشده است.
الکترواسپارک,لیزر,اینکونل,ترک ذوبی
https://www.metalleng.ir/article_18148.html
https://www.metalleng.ir/article_18148_a2ae96da839de34df0fb30ef195f09fe.pdf
انجمن مهندسی متالورژی و مواد ایران
مهندسی متالورژی
1563-1745
17
54
2014
07
01
تاثیر ترکیب لایه پیش نشانی بر سنتز همزمان کروم و مولیبدن و ریزساختار روکش ایجاد شده بر روی فولاد زنگ نزن 304 به روش GTAW
10
17
FA
سیدجواد
تندپور
کارشناسی ارشد جوشکاری دانشکده مهندسی مواد دانشگاه صنعتی اصفهان
j.tondpour@ma.iut.ac.ir
مهدی
صالحی
استاد دانشکده مهندسی مواد دانشگاه صنعتی اصفهان
isrec@cc.iut.ac.ir
حمیدرضا
سلیمی جزی
دانشیار دانشکده مهندسی مواد دانشگاه صنعتی اصفهان
hrjazi@cc.iut.ac.ir
علی
اشرفی
استادیار دانشکده مهندسی مواد دانشگاه صنعتی اصفهان
ashrafi@cc.iut.ac.ir
در تحقیق حاضر، تاثیر افزودن پرمنگنات پتاسیم بر ریزساختار روکش حاصل از سنتز همزمان مولیبدن از تری اکسید مولیبدن و کروم از اکسید کروم، مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور ابتدا خمیری از مخلوط پودر پیش نشست حاوی اکسید کروم، تری اکسید مولیبدن، نیکل، اوره و آلومینیوم به همراه مقادیر مختلفی از پرمنگنات پتاسیم بر سطح زیرلایه فولاد زنگ نزن AISI 304 اعمال شد و سپس توسط فرایند جوشکاری قوسی تنگستن- گاز خنثی (GTAW) تحت گاز محافظ آرگون، ذوب سطحی گردید. سطح مقطع نمونههای روکش داده شده توسط میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مجهز به طیف سنجی انرژی (EDS) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که مورفولوژی ساختار روکشها در مرکز جوش به صورت فریت شبکهای در زمینه آستنیتی بوده و در فصل مشترک با زیرلایه، مورفولوژی به فریت اسکلتی تغییر کرده است. همچنین با افزایش میزان پرمنگنات پتاسیم در پودر روکش داده شده، ریز ساختار نهایی روکشها ریزتر شده و میزان فاز فریت در فلز جوش نیز افزایش یافته است. علاوه بر این، نتایج نشان داد که افزودن پرمنگنات پتاسیم به پودر روکش داده شده، موجب افزایش میزان کروم و کاهش میزان مولیبدن در حوضچه جوش گردید، بدون آنکه میزان منگنز در حوضچه جوش تغییر محسوسی داشته باشد.
سنتز,روکشکاری,مولیبدن,کروم,فولاد زنگ نزن 304,GTAW
https://www.metalleng.ir/article_18209.html
https://www.metalleng.ir/article_18209_ccf15c0cbda3093a66312e66d10ad220.pdf
انجمن مهندسی متالورژی و مواد ایران
مهندسی متالورژی
1563-1745
17
54
2014
07
01
تعیین درصد حجمی و ریخت شناسی فاز فریت دلتا در فولاد زنگ نزن مارتنزیتی AISI 431
18
23
FA
مسعود
رمضانی موفق
دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده معدن و متالورژی دانشگاه صنعتی امیرکبیر
m_rm@aut.ac.ir
مالک
نادری
استادیار دانشکده مهندسی معدن و متالورژی دانشگاه صنعتی امیرکبیر
mnaderi@aut.ac.ir
محمدعلی
سلطانی
کارشناس ارشد شرکت فولاد آلیاژی اصفهان
رضا
برادران
کارشناس ارشد شرکت فولاد آلیاژی اصفهان
در این پژوهش سعی بر آن است که به کمک دستگاه دیلاتومتری تاثیر دما و زمان گرمایش در تشکیل فاز فریت دلتا در فولاد زنگ نزن مارتنزیتی AISI 431 بررسی شود که در نتیجهی آن بتوان یک دما و زمان بهینه با توجه به ریخت شناسی و درصد کمی فاز فریت دلتا برای پیش بینی رفتار ترمومکانیکی و مکانیکی فولاد مورد نظر انتخاب کرد. برای این منظور نمونه ها تحت عملیات گرمایش در بازه دمایی 1050 تا 1250 درجه سانتی گراد در دو زمان 5 و 10 دقیقه قرار گرفتند. نتایج منحنی های دیلاتومتری نشان می دهد که دماهای شروع استحاله مارتنزیت حین سرد کردن با افزایش دما و زمان گرمایش، کاهش می یابد. همچنین با توجه به تصاویر میکروسکوپی نوری، درصد کمی فاز فریت دلتا با افزایش دمای گرمایش ابتدا کاهش (کمتر از 1 درصد) و سپس (به بیشتر از 14 درصد) افزایش پیدا می کند که این روند در هر دو زمان مشاهده می شود. همچنین ریخت شناسی فریت دلتا از لایه ای به کرمی یا جزیره ای تغییر پیدا می کند.
فولاد زنگ نزن مارتنزیتی,فریت دلتا,دیلاتومتری
https://www.metalleng.ir/article_18210.html
https://www.metalleng.ir/article_18210_5c0760370b51a859f29617b6e60fb001.pdf
انجمن مهندسی متالورژی و مواد ایران
مهندسی متالورژی
1563-1745
17
54
2014
07
01
بررسی تاثیر نورد سرد و آنیل بر ریزساختار و خواص مکانیکی فولاد ماراجینگ نیکل ـ کروم ـ منگنز دار نانو ساختار شده
24
29
FA
محمدعلی
صبوحی
کارشناسی ارشد مهندسی مواد دانشکده مواد دانشگاه صنعتی سهند ،پست الکترونیکی
سیامک
حسین نژاد
دانشیار دانشکده مواد دانشگاه صنعتی سهند
نورد سرد و آنیل ساختارهایی با درصد بالای مارتنزیت، زیر مجموعه جدیدی از فرآیندهای ترمومکانیکی پیشرفته میباشد که تحت عنوان فرآیند مارتنزیت شناخته شده است. در این تحقیق یک فولاد آلیاژی با ترکیب اسمی Fe-5Ni-10Cr-8Mn (درصد وزنی)در کوره خلاء ریختهگری شد و پس از همگنسازی تحت دو مرحله نورد سرد به میزان%50 و دو مرحله آنیل پس از نورد در دماهای مختلف قرار گرفت.آزمایشهایXRD ، سختی سنجی، آزمایش کشش و EBSD بر روی نمونهها انجام شد. نتایج نشان داد که نورد در دو مرحله و دمای آنیل <sup>o</sup>C600 با زمان یک ساعت ، بهینهترین حالت برای رسیدن به یک ساختار فوق ریزدانه/ نانوساختار است. همچنین آستنیت باقیمانده حاصل از آنیل دوفازی در این آلیاژ از نظر مکانیکی ناپایدار بوده و حین بارگذاری کششی به مارتنزیت استحاله یافت و خاصیت TRIP از خود نشان داد. استحکام کششی این فولاد در شرایط بهینه MPa1050 و درصد ازدیاد طول نسبی آن 28 درصد بدست آمد کهبه صورت تغییر شکل یکنواخت قبل از گلویی میباشد.
فوق ریزدانه/ نانوساختار,ترمومکانیکی,آنیل,مارتنزیت,آستنیت
https://www.metalleng.ir/article_18211.html
https://www.metalleng.ir/article_18211_e931fb5cfb2702e9929e808e298cce23.pdf
انجمن مهندسی متالورژی و مواد ایران
مهندسی متالورژی
1563-1745
17
54
2014
07
01
سنتز پوشش کامپوزیتی Fe-TiC بر روی سطح فولاد سادهی کربنی بهمنظور افزایش سختی سطح با بهکارگیری فرایند آلیاژسازی لیزری
30
37
FA
آرمان
خلیلی
دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی مواد دانشگاه علم و صنعت ایران
مسعود
گودرزی
دانشیار دانشکده مهندسی مواد دانشگاه علم و صنعت ایران
mgoodarzi@iust.ac.ir
محمد جواد
ترکمنی
کارشناس ارشد فیزیک، مرکز ملی علوم و فنون لیزر ایران
آرمان
چهرقانی
کارشناس ارشد فیزیک، مرکز ملی علوم و فنون لیزر ایران
در این تحقیق سنتز و ایجاد پوشش کامپوزیتی Fe-TiC با استفاده از کنستانتره ایلمنایت و فرایند پوشش دهی لیزری بر روی سطح فولاد سادهی کربنی بررسی شد. دو ترکیب با نسبت مولی گرافیت به ایلمنایت 4 مول و 6 مول بررسی شد. نمونهی با نسبت مولی 6 به مدت 100 ساعت آسیا کاری شد. مخلوط پودری با مقداری چسب مخلوط شده و به ضخامت 500 میکرون بر روی سطح فولاد AISI 1018 پیش نشانی شد. در ادامه عملیات لیزری بر روی سطح لایهی پیش نشانی شده بهمنظور سنتز و ایجاد پوشش صورت گرفت. بهمنظور بررسیهای ریزساختاری و فازی پوشش تشکیل شده از میکروسکوپ نوری (OM)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، آنالیز توزیع انرژی (EDS) و پراش پرتو ایکس (XRD) استفاده شد. همچنین بهمنظور تعیین سختی پوشش ایجاد شده از آزمون میکرو سختی ویکرز استفاده شد. نتایج نشان داد، که در نمونهی با نسبت مولی استوکیومتری و بدون فعالسازی احیای ایلمنایت به TiC انجام نشد. در نمونه با نسبت مولی گرافیت به ایلمنایت 6 و 100 ساعت فعالسازی احیای ایلمنایت بهوسیلهی گرافیت صورت گرفته و ذرات سخت TiC در اثر واکنش درجا ایلمنایت و گرافیت ایجاد میشوند. بررسیهای ریزساختاری نشان داد، که ذرات TiC بهصورت کروی در ساختار تشکیل میشوند. پوشش ایجاد شده سختی بالایی را نسبت به زیرلایه از خود نشان داد، بهطوری که سختی سطح تا 1100 ویکرز افزایش یافت.
پوشش,ایلمنایت,لیزر,TiC
https://www.metalleng.ir/article_18212.html
https://www.metalleng.ir/article_18212_e12160be877c93eea9951189dfce46c4.pdf
انجمن مهندسی متالورژی و مواد ایران
مهندسی متالورژی
1563-1745
17
54
2014
07
01
ارزیابی پروفیل مناسب در آزمایش بادکردگی آزاد لوله فولاد ضد زنگ 316 جهت تعیین خواص مواد لولهای
38
45
FA
بهزاد
فتوتی
دانشجوی کارشناسی ارشد مکانیک، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد،
عبدالرحمان
جامی
استادیار،گروه مکانیک، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد
هدف این مقاله ارزیابی خواص مواد لولهای با استفاده از آزمایش هیدرولیکی بادکردگی آزاد لوله به همراه روشی تحلیلی است. برای انجام آزمایشات دستگاهی ساخته شد و پنج قطعه لوله از جنس فولاد ضد زنگ 316 مورد آزمون قرار گرفتند فشار داخلی، کمترین ضخامت لوله در ناحیهی بادکردگی و بیشترین ارتفاع بادکردگی برای هر پنج نمونه اندازهگیری شدند. با تخمین پروفیل بادکردگی به وسیلهی اس پی لاین[1] و محاسبهی شعاع انحنای این پروفیل، و داشتن کمیتهای اندازهگیری شده از آزمایش، برای هر نمونهی آزمایش یک تنش موثر و کرنش موثر متناظر آن تعیین شدند. با استفاده از روش کمترین مربعات و رابطهی تنش-کرنش لودویک[2] پارامترهای مجهول این رابطه و در نتیجه رابطهی تنش-کرنش ماده لولهای فولاد ضد زنگ 316 به دست میآید. برای مقایسه با نتایج آزمون بادکردگی بر روی نمونههای بریده شده از جهت طولی لوله، آزمایش تست کشش انجام گردید. با استفاده از رفتار مکانیکی مادهی لولهای که از آزمایش بادکردگی لوله بهدست آمد، شبیهسازی این آزمایش در آباکوس انجام شد و از نتایج آن برای صحهگذاری بر نتایج تجربی استفاده گردید. نتایج نشان داد که روش ارائه شده در این مقاله برای بهدست آوردن رفتار مکانیکی مواد لولهای از دقت بالایی برخوردار است. <br clear="all" />
آزمایش بادکردگی لوله,خواص مواد لولهای,پروفیل بادکردگی آزاد,اس پی لاین
https://www.metalleng.ir/article_18213.html
https://www.metalleng.ir/article_18213_b1ebad9ab917d8afa65d3937a3017587.pdf
انجمن مهندسی متالورژی و مواد ایران
مهندسی متالورژی
1563-1745
17
54
2014
07
01
ارزیابی تنشهای پسماند در پوششکاربید تنگستن کبالت حاصل از فرآیند HVOFبا استفاده از روش XRD
46
56
FA
رباب
ثالث
کارشناسی ارشد شناسایی و انتخاب مواد مهندسی، دانشکده مکانیک دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
سلمان
نوروزی
دانشیار دانشکده مکانیک دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
s-nourouzi@nit.ac.ir
تنشهای پسماند، خاصیت جداییناپذیرِ پوششهای پاشش حرارتی مانند پوششهای کاربید تنگستن کبالت، بسته به حالتشان میتوانند برای عملکرد و عمر قطعه زیانبار یا مفید باشند. در پژوهش حاضر، هدف بررسی تنشهای پسماند در راستای ضخامت پوشش پاشش حرارتی WC-12Co حاصل از فرآیند HVOF بود. این تنشها با استفاده از پراش پرتو X در سطح آزاد پوشش و در راستای ضخامت پوشش در عمقهای 50، 150، 230 و 300 میکرومتر بررسی شدند. تنش پسماند در عمق 50 میکرومتر کششی و در سطح آزاد پوشش و در عمقهای دیگر فشاری به دست آمد. دیده شد که با نزدیک شدن به فصل مشترک بعد از 50 میکرومتر بزرگی تنش افزایش مییابد که علت آن غالب بودن تنش پینینگ و تنش عدم تطابق حرارتی بر تنشهای کوئنچ است. متوسط تنش پسماند در امتداد ضخامت برابر MPa 1/157- و فشاری به دست آمد که برای کارکرد قطعه مفید است.
تنشهای پسماند,پوششهای کاربید تنگستن کبالت,HVOF,تحلیل تنش با پراش پرتو X,پوششهای پاشش حرارتی
https://www.metalleng.ir/article_18214.html
https://www.metalleng.ir/article_18214_b6bd7fef020d5ccbf03a4920c91cadd2.pdf